اما اين فوتبال هست كه تماامِ تفاوتهايِ مهمِ انساني، جغرافيا، فرهنگ، وضعيت اجتماعي، سن و جنسيت و … پيشِ رويش رنگ ميبازد و اين مهم، موجب عامه پسندي و جذابيت جهاني اين پديده يِ اجتماعي_فرهنگي عصر حاضر هست.
در اين بين ظرفيت و پتانسيلِ تيم هاي پرطرفدار و پرهوادار به عنوانِ يك نيروي متحد كننده در تقویت هویتِ ملي تا ترویجِ ارزش ها و همبستگي اجتماعي و ایجادِ انسجامِ ملي_بین‌المللی، بر كسي پوشيده نيست.
تراكتورِ ايران هم يكي از همين تيمهاي پرطرفدار و پرتماشاگرِ جهان است كه که بارها با تصاوير سكوهاي همرنگ و هوادارانِ بيشمارِ پرشور، تيتر يكِ رسانه هاي داخلي و خارجي شده است و توجهِ جهانيان را باري ديگر به سمتِ فرهنگ، اتحاد و شور و شوقِ ايرانيان، متوجه ساخت.
يكرنگي و همصداييِ پرشورها در مناسبتهايِ مختلفِ فرهنگي، سياسي، مذهبي و … در ورزشگاه، آنقدر دلنشين و اثرگذار هست كه اشكِ شوق و غرور از ديدگان هر بيننده اي جاري ميشود.
طنينِ نواي “حيدر حيدر”شعارِ “سيدِ آلِ هاشم” و شعارهاي زيبايِ معروف (يئل ياتار طوفان ياتار ياتماز تيرختور پرچمي) و…كه نشان از ارادت و عشق پرشورها به ايران، آذربايجان و تيمشان دارد و حملِ پرچمِ خوش رنگِ ايرانِ اسلامي و اداي احترام به آن، نصبِ تصاويرِ قهرمانانِ اين كهنه ديار، از باكري و ستارخان تا شهدايِ شريفِ خدمت، همه و همه گواهِ روشني بر دلبستگيِ عميقِ هوادارانِ وفادار به وطن ، قهرمانانِ وطن و به مقدسات است.
ايجادِ برخي حواشي از جانبِ بعضي سوء استفاده گر هم ، در جریانِ بازيها، بُردها و قهرماني، جز تفرقه افكني و حسادت نيست و همچناكه دريا به پوزِ سگي نجس نميشود ساحتِ اذربايجانِ قهرمان‌پرور و تراکتورِ قهرمان هم از تهمت قوميتي مبرّا و آذربايجان تا ابد سرِ سرفرازِ ايران است.
تراکتور؛ فراتر از فوتبال، پرچمدار غرور ملی و فرهنگی
بي شك هيچ كسي منكرِ نقشِ مهمِ ورزش در غنابخشيِ به روابط اجتماعي و ترويج جوانمردي نيست.
