تبریز پویا – غلامپور: می گوید از سال 70 کوهنوردی را آغاز کرده اما از بد روزگار، پنج سال بعد از آن به بیماری پارکینسون دچار شده است. حبیب قصه ما با صداقت حرف می زند و می گوید که تنها خواسته ای او در سن 69 سالگی و پس از حدود 30 سال کوهنوردی، حضور در برنامه های کوهنوردی بالای چهار هزار متر است. برنامه هایی که توسط هیئت انجام می شود اما هیچ سراغی از حبیب صداقت گرفته نمی شود.
صعودهایی با پارکینسون!
این پیشکسوت کوهنوردی می گوید: با وجود بیماری و شرایط خاصی که دارم، تقریبا به همه کوه های بلند و مرتفع کشور رفته ام. دماوند، سبلان، میشو، سلطان سنجر، بلقیس تکاب و … از جمله کوه ها و قللی هستند که من موفق به صعود شده ام.
اشترانکوه در انتظار صداقت
او می گوید که عضو یک گروه کوهنوردی مستقل به نام لوتسه است و سرپرستی آن را سعید بابایی به عهده دارد. صداقت از برنامه خود برای صعود به علم کوه و اشترانکوه خبر می دهد و می گوید: من غیر از داخل کشور، در خارج از کشور هم صعود داشته ام و قله آرارات در ترکیه را فتح کرده ام. در نظر دارم تا به زودی به علم کوه و اشترانکوه بروم. البته با توجه به اتفاقی که سال گذشته در اشترانکوه افتاد و منجر به فوت هشت کوهنورد شد، خاطره چندان خوبی در اذهان اهالی کوه نیست اما در برنامه دارم که به زودی به این دو قله صعود کنم.
در خانه بمانم حالم بد می شود!
صداقت که هفته قبل ابتدا به سلطان سنجر صعود کرده و سپس به میشو رفته است، می گوید که در خانه ماندن حال او را بد می کند. او می گوید: من علاقه دارم تا مدام در حال فعالیت و کوهپیمایی باشم. نمی توانم در خانه بیکار بنشینم و اکنون که با شما صحبت می کنم، در حال آبیاری گیاهان و درختان باغچه ام هستم. با این حال از مسئولان ورزش و هیئت کوهنوردی گلایه دارم که حتی حال من را هم نمی پرسند. آنها من را می شناسند اما دریغ از یک احوالپرسی!
اراده ای قوی تر از پارکینسون!
او در مورد بیماری اش اینطور توضیح می دهد: من در حدود 45 سالگی و در حالیکه پنج سال بود کوهنوردی می کردم، متوجه بیماری خودم شدم و پس از مراجعه به پزشک و انجام آزمایشات، بیماری من پارکینسون تشخیص داده شد. با این حال من با اراده ای که داشتم، به فعالیت ها و کوهنوردی های خود ادامه دادم. جالب است که یک پزشک متخصص که از هلند آمده بود، به من گفت که از کوهنوردی و فعالیت من با وجود این بیماری تعجب می کند. من خیاط بودم و اکنون بازنشسته شده ام، اما هرگز نمی توانم بیکار بنشینم و کاری نکنم. حداقل کاری که انجام می دهم، پیاده روی است؛ حتی اگر هیئت کوهنوردی من را به صعودهای بالای چهار هزار متر دعوت نکند!
حالم را هم نمی پرسند!
صداقت بار دیگر به بی اعتنایی هیئت نسبت به خود اشاره می کند و می گوید: از هیئت کوهنوردی استان می خواهم که من هم در صعودهای بالای چهارهزار متر آنها شرکت کنم. من به قله های مرتفع و فنی زیادی رفته ام و این توانایی را در خودم می بینم که بتوانم در این صعودها حضور داشته باشم. چوپار در کرمان، فنی ترین کوه ایران است که به لطف خدا من توانسته ام به بالای آن صعود کنم.
جوانتر ها را حمایت کنید
این پیشکسوت کوهنوردی استان در پایان گفتگوی خود با خبرنگار پایگاه خبری تبریز پویا یک نصیحت هم برای کوهنوردان دارد: من از همه کوهنوردان باتجربه می خواهم که کوهنوردان تازه کار و جوان را حمایت و راهنمایی کنند و از خود نرانند. امیدوارم با حمایت های بزرگترهای کوهنوردی، جوانتر ها و تازه کارها دلگیر نشوند و به فعالیت خود در این رشته ورزشی ادامه دهند.
