به گزارش پایگاه خبری تبریز پویا، حسین سید محمدی نخستین مدال آور رسمی استان آذربایجان شرقی در مسابقات جهانی است که به همراه تیم ملی و زیرنظر فدراسیون ورزش های رزمی در مسابقات سال ۲۰۱۴ جمهوری چک شرکت کرد و توانست به مدال طلا دست یابد.
سید محمدی به رغم اینکه توانسته نام خود را در ردیف پرافتخارترین ورزشکاران آذربایجان شرقی ثبت کند، اما این قهرمان جهان به دلیل بی مهری و عدم حمایت مسئولان از خود به شدت ناراحت است.
او در گفتگو با تبریز پویا می گوید: با وجود مدالهایی که طی سال های اخیر برای کشورم و استانم کسب کرده ام اما متاسفانه هیچ حمایتی از سوی مسئولان ندیده ام.
سیدمحمدی ادامه می دهد: من ورزش رزمی را از سال ۸۵ شروع کرده ام و طی این مدت بیش از ۳۰ بار قهرمان استان و ۱۰ دوره قهرمان کشور شده ام و چندین دوره به کمربند طلایی دست یافته ام. چندین بار در مسابقات بین المللی حضور یافته ام و بعد از دعوت به تیم ملی، در مسابقات سال ۲۰۱۴ جمهوری چک صاحب اولین مدال طلای استان آذربایجان شرقی در مسابقات جهانی شدم.
او با وجود گلایه از مسئولان، در عین حال می گوید: از همان سال ۸۵ با استاد حسین نجفی مربی و مشوق من بوده و هستند، تمرین کرده ام. ایشان مثل پدری دلسوز همیشه کنارم بوده اند و مرا حمایت کرده اند که باید از این استاد با دانش خودم تشکر ویژه داشته باشم. از آقای دکتر دبیری که همیشه ما را حمایت کرده اند و همچنین از فرماندهان سپاه استان که کنارمان بوده اند نیز قدردانی ویژه دارم.
سیدمحمدی در ادامه این مصاحبه نکته جالبی را یادآوری می کند. او می گوید: من با اینکه قهرمان جهان شده ام و مدال های زیادی کسب کرده ام، اما اعتقاد دارم که قهرمانان واقعی شهدای عزیز مدافع حرم هستند که با گذشتن از جانشان باعث آرامش مردم و امنیت وطن عزیزمان شده اند.
این قهرمان کیک بوکسینگ جهان در خصوص برنامه ها و اهداف خود می گوید: تلاش می کنم بعد از ریشه کن شدن کرونا، در مسابقاتی که در تایلند و ترکیه و کشورهای دیگر برگزار خواهد شد، شرکت کرده و پرچم مقدس کشورم ایران را در میادین بین المللی برافراشته کنم.
سید محمدی با این حال اما دغدغه ها و نگرانی هایی نیز دارد. او به این موضوع اشاره کرده و ادامه می دهد: بزرگترین دغدغه ام حمایت نشدن از طرف مسئولان است. متاسفانه بسیاری از مدیران و مسئولان ما به جز فوتبال که جنبه تبلیغاتی دارد، دیدگاه مثبتی به دیگر رشته ها بخصوص ورزش های رزمی ندارند.
او اضافه می کند: من ۲۵ سال سن دارم و ۱۵ سال است در این رشته استخوان شکن، آسیب های زیادی دیده ام. به عنوان اولین مدال آور برای کشورم هیچ حمایتی از مسئولان ندیدم و متاسفانه یک سری ورزشکاران پوشالی وارد جامعه شده اند که هیچ شناختی از ورزش ما ندارند اما با این حال بعضی مسئولان انها را حمایت می کنند. ما ورزشکاران قهرمان نیز نیاز به حمایت داریم. نداشتن شغل بزرگترین مشکل زندگی من است و از مسئولان خواهش میکنم که به این مشکل ما رسیدگی کنند.
