“ورزقان” را بیش از آن که با طبیعت زیبا، معدن سرشار از ثروت “سونگون” و حتی پیش از قهرمانی های کشوری و آسیایی تیم فوتسالش بشناسند، با “زلزله” تلخ مردادماه سال ۹۱ می شناسند.
اصلا همان زلزله دردناک بود که نام ورزقان را بر سر زبان ها انداخت، زمین ورزقان آن روز اگرچه لرزید و دل “آذربایجان” را لرزاند؛ اما دل یک ملت یکدل و متحد، پای کار “دلجویی اش” شد تا شور “همزبانی” ترانه دل ها شود.
الغرض!
سالگرد زلزله ورزقان در سال ۹۲، صحنه خلق حماسه همدلی و مردانگی ورزشکاران، پیشکسوتان، هنرمندان، اهالی رسانه و فعالان فرهنگی ایران و آذربایجان بود تا “فوتبال”، بهانه حرکتی “خیریه” به نفع مردم زلزله زده ورزقان شود!
آن روزها “فردوسی پور” که هنوز “عادل” بود و “میثاقی” جویای نام، که هنوز سری توی سرها پیدا نکرده بود و “مشق احترام” می کرد، دعوت “موسسه ورزش تبریز” را لبیک گفتند، به تبریز و ورزقان آمدند، در میان زلزله زدگان ورزقانی، به همراه دیگر هنرمندان و پیشکسوتان ورزشی و فرهنگی، فوتبال بازی کردند، دلبری کردند تا از دل این حرکت خیریه، کانکسی به عنوان “مدرسه” برای کودکان ورزقان که مدرسه شان به تلی از آوار بدل شده بود، ساخته و تدارک دیده شود؛ این حرکت، تنها برگی از دفتر فعالیت های سال های اخیر رسانه ورزش بود، یاد ایام به خیر!
